Βούρτζης

Βυζαντινός οίκος, μέλη του οποίου διεκδίκησαν τον θρόνο της αυτοκρατορίας. 1. Μιχαήλ (τέλη 10ου – αρχές 11ου αι.). Στρατηγός κατά την εποχή των αυτοκρατόρων Νικηφόρου Φωκά (963-969) και Βασιλείου Β’ του Βουλγαροκτόνου (976-1025). Επί Φωκά, του ανατέθηκε η φρούρηση του μικρού φρουρίου στο βουνό Μαύρο, κοντά στην Αντιόχεια, με σκοπό να εμποδιστεί ο επισιτισμός της πόλης από τη θάλασσα, χωρίς την προσφυγή σε πολεμικές επιχειρήσεις. Ο Β. ωστόσο, με τον στρατοπεδάρχη Πέτρο Φωκά και παρά τις σχετικές διαταγές, χτύπησε τα τείχη της Αντιόχειας τον Οκτώβριο του 969 και κατέλαβε δύο πύργους. Πολύ γρήγορα όμως οι Σαρακηνοί επιτέθηκαν και το διεσπαρμένο στην πόλη στράτευμα του Β. θα αποδεκατιζόταν, αν δεν επενέβαινε ο Πέτρος Φωκάς, με 40.000 στρατιώτες. Τελικά η Αντιόχεια κυριεύτηκε αλλά δυσαρεστήθηκε ο Φωκάς για την παράβαση των εντολών του και περιόρισε τον Β. στο σπίτι του. Κατά την αυτοκρατορία του Βασιλείου Β’, ο Β., δούκας της Αντιόχειας τότε, πήρε ενεργό μέρος στη στάση του Βάρδα Σκληρού κατά του αυτοκράτορα. Αργότερα όμως τον υποστήριξε και πολέμησε κατά των Βουλγάρων, όπου πολλές φορές αναδείχτηκαν οι στρατηγικές του ικανότητες. 2. Κωνσταντίνος (αρχές 11ου αι.). Γιος του προηγούμενου. Τυφλώθηκε από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Η’ στα τέλη του 1025, εξαιτίας της καταγγελίας του στον Βασίλειο τον Βουλγαροκτόνο για τις ακόλαστες πράξεις του Κωνσταντίνου Η’, πριν αυτός γίνει αυτοκράτορας. Οι γιοι του Β., Μιχαήλ, Θεόγνωστος, Σαμουήλ και Βάρδας, διέπρεψαν ως στρατηγοί. 3. Γεώργιος (; – 1190;). Μητροπολίτης Αθηνών. Τίποτα δεν είναι γνωστό για τα χρόνια που άσκησε τα καθήκοντά του. Από επιγραφή σε στήλη, πληροφορούμαστε ότι πέθανε το 1190. Έγραψε Λόγον στην Αγία και Μεγάλη Πέμπτη που εκδόθηκε στη μονή της Θεοτόκου στη Χάλκη το 1882.